یکی از هیجان انگیزترین لحظه های دوران بارداری برای خیلی از پدر و مادرها، فهمیدن جنسیت جنینه. خیلی ها دلشون می خواد زودتر بدونن کوچولوشون دختره یا پسر. اما خب، این کار یه زمان مشخص داره.
معمولاً بیشتر مامان ها بین هفتهٔ ۱۶ تا ۲۰ بارداری، وقتی برای سونوگرافی میان، می تونن جنسیت بچه شون رو بفهمن. البته اگه بخوان بدونن! چون بعضی خانواده ها دوست دارن تا لحظه تولد صبر کنن و سوپرایز بشن.
حالا یه نکته مهم:
اگه جنین طوری توی شکم قرار گرفته باشه که دستگاه سونوگرافی نتونه خوب اندام تناسلی اش رو ببینه، ممکنه تکنسین نتونه با قطعیت بگه بچه دختره یا پسر. در این صورت، شاید نیاز باشه سونوگرافی رو یه زمان دیگه تکرار کنین.
از نظر علمی، اندام های تناسلی پسرونه یا دخترونه از حدود هفتهٔ ۶ بارداری شروع به شکل گیری می کنن. اما تا هفتهٔ ۱۴، پسر و دختر خیلی شبیه هم هستن، و حتی بعد از اون هم گاهی تشخیصش سخت می شه.
روش های دیگه برای فهمیدن جنسیت جنین
علاوه بر سونوگرافی، یه راه دیگه هم هست که بعضی مامان باباها انتخابش می کنن: آزمایش خون غیرتهاجمی که معمولاً از هفتهٔ ۱۱ به بعد انجام می شه. این تست اول برای بررسی سلامت جنین طراحی شده، مثل شناسایی سندرم داون، ولی می تونه جنسیت بچه رو هم مشخص کنه. اگه ردپایی از کروموزوم Y (جنس نر) توی خون مادر دیده بشه، یعنی جنین پسره. اگر نه، احتمالاً دختره.
حالا اگه پزشک نیاز ببینه بررسی دقیق تری انجام بشه، ممکنه سراغ آزمایش های ژنتیکی مثل CVS (نمونه برداری از پرزهای جفتی) یا آمنیوسنتز بره. این تست ها بیشتر برای پیدا کردن مشکلات ژنتیکی استفاده می شن، ولی جنسیت جنین رو هم مشخص می کنن. فقط بدون که این روش ها یه کم تهاجمی هستن و باید حتماً با مشورت دکتر انجام بشن.
بالاخره بفهمیم یا نه؟
حقیقت اینه که این روش ها بیشتر برای بررسی وضعیت سلامتی جنین استفاده می شن، نه صرفاً برای تعیین جنسیت. پس پیشنهاد نمی شه فقط برای دونستن دختر یا پسر بودن، سراغشون برید. در واقع، خیلی از پدر و مادرها میگن صبر کردن تا روز تولد، یه حس خاص و شیرین داره که هیچ چیز دیگه ای نمی تونه جاش رو بگیره.
