خیلی ها یه روز به خودشون میان و می پرسن: “نکنه وقتشه که بچه دار بشم؟”
اما این سؤال، فقط یه انتخاب ساده نیست؛ پشتش کلی فکر، احساس و حتی خاطره های قدیمی خوابیده. خیلی از روان درمانگرها میگن بیشتر از اینکه کار ما این باشه که به آدم ها بگیم بله یا نه، وظیفه مون اینه که کمکشون کنیم تردیدشون رو بشناسن. چون خیلی وقت ها این تردیدها ریشه در چیزهایی دارن که خودمون هم کاملاً ازشون خبر نداریم؛ مثلاً یه غم کهنه، یه تجربه تلخ از گذشته، یا حتی ترس از تکرار اشتباه های والدینمون.
حالا برای اینکه بهتر بتونی به این سؤال جواب بدی، چند تا سؤال کمکت می کنن که خودتو بهتر بشناسی، احساست رو مرور کنی و یه تصمیم از ته دلت بگیری.
پیشنهاد می کنم این سؤال ها رو با خودت روراست جواب بدی، حتی بهتره یه دفتر برداری و بنویسی. اگه هم متأهل هستی، با همسرت درباره شون حرف بزنی و ببینی اون چه فکری می کنه. این گفت‌وگوها خیلی چیزها رو روشن می‌کنن.
چند سؤال ساده ولی مهم:
1. واقعاً از ته دلت چی می خوای؟ بچه داشتن یکی از آرزوهاته یا فقط فشار اطرافیانه؟
2. تا حالا با بچه ها وقت گذروندی؟ حست چطور بوده؟
3. بودن با بچه ها برات لذت بخشه یا خسته کننده؟
4. وقتی خودت بچه بودی، از کودکی ات چی دوست داشتی؟
5. از چی بدت می اومد یا اذیتت می کرد؟
6. فکر می کنی پدر و مادرت چه کارهایی رو توی تربیت درست انجام دادن؟
7. و چه چیزهایی توی روششون برات خوشایند نبود؟
8. وقتی به کلمه “والد بودن” فکر می کنی، چه تصویرهایی توی ذهنت میاد؟
9. نظرت درباره‌ی اینکه یه پدر یا مادر خوب چطوری باید باشه چیه؟
10. وقتی داری به این سؤال ها فکر می کنی، چه احساساتی درونت بیدار میشن؟ ترس؟ اشتیاق؟ شک؟ هیجان؟
مهم نیست که همه ی جواب ها رو همین حالا بدونی. این سؤال ها کمک می کنن مسیر ذهنت باز بشه و قدم به قدم به جواب برسی. ممکنه بفهمی الان وقتشه، یا شاید هم نه، و لازمه کمی بیشتر صبر کنی و روی خودت یا رابطه ات کار کنی.
در نهایت…
یادت باشه هیچ تصمیمی مهم‌تر از این نیست که بخوای یه انسان کوچیک رو به این دنیا بیاری. پس با خودت صادق باش، عجله نکن، به احساساتت گوش بده و از آدم هایی که دوستشون داری کمک فکری بگیر.
اگه با فکر و آگاهی تصمیم بگیری، حتماً راهی رو انتخاب می کنی که بعداً ازش پشیمون نمی شی.
