قنداق کردن نوزاد با پیچاندن او در پتوی نازک، یکی از روش هایی است که معمولاً در هفته ها یا ماه های ابتدایی تولد برای آرام کردن نوزاد به کار می رود. این کار می تواند حس آرامش و امنیت را به کودک منتقل کند. اما معمولاً نوزادان پس از گذشت مدت کوتاهی، دیگر به این روش نیازی ندارند.
با نزدیک شدن به دو ماهگی، بیشتر نوزادان در هنگام خواب فعالیت بیشتری از خود نشان می دهند. در این مرحله، قنداق ممکن است برایشان ناراحت کننده باشد و حتی باعث شود که شب ها بیشتر بیدار شوند. اگر نوزاد با وجود قنداق تلاش کند بچرخد، ممکن است به روی شکم قرار گیرد که می تواند خطراتی برای او داشته باشد.
زمانی که نوزاد شروع به غلت زدن می کند، به ویژه در خواب، این یک نشانه واضح است که باید قنداق را کنار بگذارید. چون در این شرایط، پیچیده بودن در پتو ممکن است مانع حرکت طبیعی او شود و ایمنی اش را به خطر بیندازد.
از طرفی، نکته ای که نباید نادیده گرفت، این است که خواباندن نوزاد به پشت، همچنان امن ترین حالت برای خواب او محسوب می شود. پزشکان به دلیل احتمال بروز مشکلات تنفسی و افزایش ریسک مرگ ناگهانی نوزاد، توصیه می کنند که کودک همیشه به پشت خوابانده شود.
اگرچه علت دقیق سندرم مرگ ناگهانی نوزادان هنگام خوابیدن روی شکم هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما ارتباطی میان این حالت خواب و افزایش خطر مرگ گزارش شده است. به همین دلیل، انتخاب وضعیت خواب امن و پرهیز از قنداق پس از شروع غلت زدن اهمیت زیادی دارد.
